In 2019 veranderde het leven van Miranda van den Dries (48) uit Terneuzen toen ze tijdens een fietstocht een ernstige val maakte. Ze kwam ongelukkig terecht en brak zowel haar linkerpols als haar rechterelleboog, terwijl haar rechterpols zwaar gekneusd raakte. Dit was nog maar het begin van haar tegenslagen. De pech bleef haar achtervolgen en haar revalidatietraject zou een lange en uitdagende weg worden. In dit verhaal deelt Miranda haar ervaringen met Hand & Pols Centrum Terneuzen en vertelt ze hoe ze al haar beproevingen heeft doorstaan.
Miranda: “Pas na een second opinion ben ik bij Hand & Pols Centrum Terneuzen terechtgekomen. Als ik daar in eerste instantie was heengegaan, had ik volgens mij nooit al die problemen gehad en nooit zo lang hoeven revalideren.”
“Mijn pech begon al direct na het fietsongeluk, op de spoed, waar ze de breuk in mijn rechterhand niet hebben opgemerkt. Na een maand kwamen ze er pas achter. Inmiddels was de breuk genezen. Maar hij was niet goed genezen, er zat een verschil van 3 millimeter in het bot. De arts heeft dit destijds niet geconstateerd. Mijn ringvinger en pink gingen in een klauwstand staan, maar dit zou wel goed komen als de breuk in de hand genezen was.
Ondertussen was er een verwijzing aangevraagd voor de orthopeed, deze dacht dat de breuk in de hand nog wel te herstellen was met een brace, voor de tijd van 3 maanden.
Met de pink en ringvinger werd ook door de orthopeed nog niets gedaan.”
Second opinion
“Omdat er geen vooruitgang te merken was, ben ik voor een second opinion naar België gegaan. Het is voor mensen uit Terneuzen gebruikelijk om voor specialistische hulp naar het academisch ziekenhuis van Gent af te reizen. Het ligt nauwelijks een half uurtje rijden van ons vandaan. Daar kwamen ze erachter dat een zenuwbeschadiging in mijn rechterelleboog de oorzaak was dat de vingers in klauwstand gingen staan en dat ik zoveel pijn ervaarde.”
Uitstel operatie door corona
“Een hersteloperatie zou de oplossing moeten bieden voor zowel de pijn in de hand als de klauwstand van de pink en ringvinger. De orthopeed zou een “reg joint” plaatsen in de hand om de breuk eindelijk te herstellen en de zenuw van de elleboog herstellen, zodat de pink en ringvinger niet verder in klauwstand gingen. Corona bracht helaas uitstel van de operatie.”
“Pas een jaar na het ongeval kon ik geopereerd worden. De orthopedisch chirurg heeft de operatie uitgevoerd. Na deze eerste operatie werd ik door hem direct naar het Hand & Pols Centrum verwezen voor revalidatietraject. Daar ben ik onder behandeling gekomen van Tessa en Paul. De orthopeed had een spalk aan de pink aangebracht, deze moest gelijk achterwege gelaten worden. De spalk was te ‘agressief’ voor de behandeling.”
“Na een paar maanden behandelen in het Hand & Pols Centrum, kwam de pijn in de hand weer helemaal terug. De geplaatste “reg joint” was opgelost en de botpijn was weer terug.
De therapeuten van het Hand & Pols Centrum hebben mij toen doorverwezen naar dokter Askarizadeh, een plastisch chirurg die verbonden is aan het Hand & Pols Centrum. Hij vond de klachten te complex om zelf te behandelen en verwees mij door naar zijn collega dokter HP van Not. Daar ben ik in januari 2021 onder behandeling gekomen. Dr. van Not zou er alles aan proberen te doen om zowel de pijn in mijn hand, als de klauwstand van pink en ringvinger, aan te pakken. Hij is altijd eerlijk tegen mij geweest, en zei dat het een langdurig traject zou gaan worden. Hij vond het belangrijk om eerst de pijn aan te pakken. Voor de pink was ik eigenlijk al te laat doorgestuurd naar het Hand & Pols Centrum. Maar dr van Not wilde alles proberen om mijn rechterhand met alle vijf vingers te behouden en zonder pijn.”
“Zowel Paul als Tessa zijn heel kundig en empathisch. Het zijn lieve therapeuten.”
Lieve therapeuten
“Mijn lange revalidatie bestond voornamelijk uit fysiotherapie en ergotherapie. Het was heel intensief. Ik zat vaak drie keer in de week aan de behandeltafel, met name voor fysiotherapie. Na elke operatie ben ik in contact geweest met de revalidatiearts en is er goed gelet op het herstel van de wond. Zowel Paul als Tessa zijn heel kundig en empathisch. Het zijn lieve therapeuten. Ik heb ook diepe gesprekken met ze kunnen voeren, niet enkel over mijn hand, maar eigenlijk over van alles. Omdat ze zagen dat het heel intensief voor mij was en ik mijn hand niet zonder pijn kon gebruiken, hebben ze mij ook aangeboden om met een psycholoog te gaan praten. Ondanks alle pech, zit ik goed in mijn vel, dus dat hoefde voor mij niet.”
“Ik zei tegen dokter Van Not: als jij hem niet wil amputeren dan ga ik naar een ander. Maar dat was geen optie. Hij zei: Ik heb jou onder mijn vleugels genomen en ik begeleid jou ook hier doorheen.”
Besluit genomen tot amputatie
“Ik ben in vier jaar tijd in totaal drie keer aan mijn hand geopereerd, drie keer aan mijn pinkgewricht en een keer aan het gewricht in de ringvinger. Het gewenste herstel van de pink bleef uit. Dagelijks zat die pink mij in de weg. Hij bleef haken bij het aankleden en ik stootte hem keer op keer. Dat deed vreselijk veel pijn. Ik was 24 uur per dag met die pink bezig, de pijn was het ergste Uiteindelijk heb ik, na gesprekken met de therapeuten, besloten tot amputatie van de pink. Ik zei tegen dokter Van Not: Als jij hem niet wil amputeren dan ga ik naar een ander. Maar dat was geen optie. Hij zei: Ik heb jou onder mijn vleugels genomen en ik begeleid jou ook hier doorheen. Iedereen stond achter mijn besluit en vond dit in mijn geval de beste optie.”
“Ik heb toen wel een gesprek bij de psycholoog aangevraagd, Tessa vond het verstandig dat ik voor de amputatie al een gesprek had met de psycholoog. In totaal heb ik twee gesprekken gehad. Ik was zelf al heel ver in mijn verwerking.”
“Na de amputatie ben ik één keer bijna flauwgevallen. Dat was de eerste keer dat ik mijn hand zag na de amputatie. Dat was best even heftig. Ik werd gelijk ondersteund en bijgestaan door iedereen binnen het Hand & Pols Centrum. Maar als je daarna de voordelen ziet en merkt dat de pijn weg is, dat weegt enorm op tegen het nadeel. Het revalidatietraject na de amputatie verliep verder vrij snel. Het probleem van die pink was er niet meer en ik had inmiddels genoeg handvatten gekregen van de therapeuten hoe ik mijn hand het beste kon gebruiken. Voor de spieren in mijn hand is nog dry needling toegepast en de pijn is daardoor aanzienlijk afgenomen. Ik kan mijn rechterhand weer pijnvrij gebruiken.”
“De deskundigheid van de therapeuten staat hier heel hoog in het vaandel.”
Ervaringsdeskundige
“Ik heb mijn laatste afspraak bij het Hand & Pols Centrum Terneuzen gehad en afscheid genomen van alle behandelaars. Ik heb ze gezegd dat ik ze ga missen en dat bleek wederzijds. Ze hebben mij tevens gevraagd of ik mijn verhaal wil delen met eventuele andere patiënten die voor die moeilijke keuze staan: amputeren of niet. Het is fijn als je dan kan praten met een ervaringsdeskundige.”
“Ik kan een ding met stelligheid zeggen: ik kan het Hand & Pols Centrum iedereen aanraden. Ze hebben hele korte lijntjes met de handchirurg en ze hebben ontzettend veel kennis en kunde in huis. De deskundigheid van de therapeuten staat hier heel hoog in het vaandel. Met hun begeleiding en ondersteuning ben ik sterk uit het revalidatietraject gekomen.”
