Rosaly Bodewes is bouwkundig ingenieur en heeft daarnaast een ambachtelijke hobby: meubels maken. Ze werkt dan ook veel met haar handen. Op een avond, toen ze in haar atelier op een verlaten industrieterrein aan haar zaagtafel werkte, ontvouwde zich een heus horrorverhaal. De cirkelzaag raakte haar linker wijsvinger, middelvinger en duim. Haar wijsvinger hing enkel nog aan een velletje aan haar hand. Het bot en de pezen waren finaal doormidden. In het HMC is de wijsvinger met behulp van een pin weer aan haar hand vastgezet. De chirurg heeft haar doorverwezen naar het Hand & Pols Centrum Den Haag voor revalidatie. Dat ze haar hand nu weer tot een vuist kan maken, heeft iedereen versteld doen staan. Hieronder haar verhaal.
Traumatische gebeurtenis
Rosaly: “Het was echt een traumatische gebeurtenis. Ik weet nog goed dat ik die bewuste avond alleen was en dat ik het hele industrieterrein over moest rennen om hulp te zoeken. De eerste mensen die ik tegenkwam, schrokken zo van mijn geschreeuw en verschijning, dat ze zelf bijna flauw vielen. Ik zat helemaal onder het bloed. De derde persoon had de realiteitszin om 112 te bellen en mij op te vangen en op een stoel te zetten. Zij heeft mij geholpen met het plegen van allerlei telefoontjes en heeft mijn familie op de hoogte gesteld. Vervolgens met spoed naar het HMC en daarna het revalidatietraject in. Nu, anderhalf jaar verder, ben ik bezig met de renovatie van mijn huis en heb alweer wat meubeltjes gemaakt.”
“Tijdens mijn eerste bezoek aan het Hand & Pols Centrum reageerde iedereen heel adequaat op alles wat ik had meegemaakt”
Onder behandeling revalidatiearts, ergo- en handtherapeuten en psycholoog
“Tijdens mijn eerste bezoek aan het Hand & Pols Centrum reageerde iedereen heel adequaat op alles wat ik had meegemaakt. Dat gaf veel vertrouwen. Ik kwam onder behandeling van ergo- en handtherapeut Karin Boer, handtherapeut Hermien Bouma en revalidatiearts Anandi van Loon. Anandi was heel doortastend. Vanwege de ernst van het letsel heeft ze direct een dubbel revalidatietraject aangevraagd bij de verzekeraar. Daar hoefde ik mij dus geen zorgen over te maken. Bovendien zag ze onmiddellijk dat ik mentaal ook last had van het trauma en zei dat ik naar de psycholoog moest. Het bleek dat ik posttraumatische stress had. Een gevolg was dat ik geen vlees meer kon eten; alleen al door te kijken naar de structuur van vlees werd ik misselijk. Ik heb veel baat gehad van de behandelingen bij de psycholoog en met name de emdr-therapie. Toch eet ik voorlopig nog even vegetarisch.”
Visualisatieoefeningen en braces
“De eerste zes weken van mijn fysieke revalidatie, toen ik nog in het gips zat, hebben we visualisatie oefeningen gedaan. Ik moest mij inbeelden dat ik de wijsvinger kon buigen. Vervolgens ging het gips eraf en kreeg ik van Karin een brace zodat ik de andere vingers goed in beweging kon houden. Na acht weken was het bot in mijn wijsvinger voldoende geheeld en kon de pin eruit. Ik was ervan overtuigd dat ik door de visualisatie oefeningen mijn vinger wel weer kon buigen. Het was dan ook erg teleurstellend toen dat niet lukte. Ik had er geen enkele controle over. Karin en Hermien hebben mij hier mentaal erg bij gesteund en ze bleven altijd positief.”
“Dat was ook wat ik nodig had. Ik kreeg vanuit mijn omgeving al genoeg sombere en negatieve voorspellingen te horen. Veel mensen zeiden: dat komt nooit meer goed. Ik ben zelf iemand met positieve energie en die positiviteit had ik nu zeker nodig. Bij Karin en Hermien vond ik dat. Ik merkte dat ze heel gemotiveerd waren om er alles uit te halen. Ze waren vriendelijk, geduldig en alert op al mijn klachten en hoe ik daarmee omging. Bovendien legden ze mij heel goed uit hoe mijn vingers werkten, hoe de hele ‘engineering’ van mijn vinger in elkaar stak. Dat hielp mij enorm bij het verwerkingsproces en maakte duidelijk waarom ik iets nog niet kon. Dat motiveerde mij om door te gaan met de oefeningen.”
“Toen het eindelijk lukte om mijn wijsvinger een millimeter te bewegen, hadden we alle drie tranen in onze ogen van blijdschap”
Betrokken en vriendelijk
“Toen het eindelijk, na een trucje van Hermien, lukte om mijn wijsvinger een millimeter te bewegen, hadden we alle drie tranen in onze ogen van blijdschap. Dat geeft wel aan dat zowel Hermien als Karin, als therapeut ontzettend betrokken zijn. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik super tevreden ben over het gehele revalidatietraject. Het Hand & Pols Centrum Den Haag krijgt van mij een dikke tien. Niemand had tenslotte gedacht dat ik met mijn hand weer een volledige vuist kon maken. Zonder Karin en Hermien was het waarschijnlijk anders gelopen. Als afscheidscadeau heb ik een houten tafeltje voor ze gemaakt voor in de wachtkamer. Helemaal met de hand, want de zaagmachine laat ik voorlopig nog even links liggen. Dat heeft nog wat meer tijd nodig.”
